Kvit sørlandsjul

Så flott såg det ut i Kongefjellveien vesle julafta, og sjølv om det regna om natta så blei det absolutt kvit jul! 1.juledags ferd til kyrkja var uhyre glattpolert, så det blei ikkje meir utendørsliv, men inne leika gutane seg av hjartans lyst. Den som vil sjå meir kan gå inn her og finna ein liten filmsnutt.

Nostalgiske bømlingapatriotar på fest!

Jan Gustav fylte femti, og feira flott i Glashuset! Alle gjestene fekk papirhattar laga av gamle Bømlo-nytt. Det er visstnok berre ein dråpe i havet av den samlinga Jan Gustav har flytta med seg dei siste ti(?) åra. Håper Bømlo-Nytt har fått eit betre bilete, men moro var det. Takk for oss!

Rebekka med kk og Marthe med h

Er ikkje Rebekka ei nydeleg lita veslesyster? Knapt ein månad gammal, men stor nok til å kosa litt forsiktig med.

Tremenningen Marthe som me fekk helsa på i Sandnes er ei veke eldre, og så gammal at den stolte farfaren gjer tapre forsøk på kommunikasjon.

Johanna får presang og David bakar til jul

Endeleg skulle Johanna få bursdagspresang! Dei som blir skuffa når dei ser at det er ein heilt vanleg kasserolle, får sjå om igjen. Han er nemleg forholdsvis ekslusiv og med titan. Me har eit par av desse på hytta, og Johanna hadde faktisk ynskt seg ein, sjølv om ho kanskje hadde gløymt det. Pakken måtte fram før me hadde reist oss frå middagsbordet, men det var fordi me var på gjennomreise til den store femtiårsdagen på Jæren.
Det viktigaste både på fram- og tilbakevegen var å bli kjent med Rebekka (!), men først kjem filmsnutten med gutane som skal baka til jul. Legg merke til den vesle sørlendingen. Dvs det enda med ei lenke til sjølve filmen

Ein svinaktig god handel!

Mandag føremiddag, nokså nøyaktig sju døgn etterat eit svinaktig virus hadde forårsaka dei første brekningane og feberanfalla, fekk pasienten lov å sleppa ut mellom folk. Vi skulle tilogmed treffa mange folk, ettersom det var vår vanlege novemberhandel som stod for tur. Fleire år har vi teke ein tur før stresset tok oss, og kø og kaos tok butikkane. Det har brukt å enda med kaffi på Sandvika Storsenter og seinare middag på Ikea før me drog heim nedlessa med nyttige og unyttige ting. Så me la trøstig i veg med handleliste og ein klar plan. Først gjekk det bra; Knut fekk sine nye briller til 4000, men dei hadde han jo betalt frå før. Og eg hadde ingen problemer med å finansiera dei tre små pynteknappane på håndarbeidsbutikken. Men sidan blei det verre. Me reiste frå det eine store senteret til det andre, samt inn på diverse spesialbutikkar, men fattigare blei me ikkje, og det var det jo planen at me skulle bli! Det blir tross alt jul, og me har mange barn og barnebarn, og ikkje minst svigerbarn. Dessutan skal Johanna fylla 31, og Jan Gustav skal feira 50. To barnebarn skal døypast og korga vår er like tom, endå me har sett og leita og tilogmed spurt. Etter to timar på Ikea har me rett nok fått kaffi og litt mat og kanskje smitta ein kjendisprest som sit med storfamilien sin i kafeteriaen der juletreet er pynta, og tilbudet om svineribbe og pinnekjøt er på plass. Datoen er 9.november og juleduftene synest malplasserte. På veg mot det store kassaområdet til Ikea finn me endeleg tilbodet det ikkje går an å sei nei til:
Ti fingerdukker til den nette sum av 39 kr. Ein veit aldri kva ein får bruk for. Julepapir og gråpapir blir også med. Me finn faktisk også fleire ting som me kunne hatt bruk for, men her hadde me ikkje dei måla me trong, så kanskje me må attende. Men så då, skal be berre kjøpa tolv egg og ein pakke ertestuing og gå heim til tørrfisken vår? Ikkje denne delegasjonen nei. Me trålar alle butikkane i Asker etter det me har tenkt til oss til Kariann og Johanna. Spesialt Johanna hastar det med, og me veit jo kva me vil ha. Men ho kan jo få den siste krimmen til Jo Nesbø???? Dessverre, Johanna, det blei det ikkje. Me fant det me lette etter heilt til sist. Rett nok blei det så dyrt at damene på butikken såg at me trong prosenter, og det fekk me. Så no kan de lura. Både Johanna og de andre..

Hurra for Rebekka!

Ikkje før var me kommen oss heim til kjøkkenbordet og voksduken, og før me hadde fått rydda opp i alle gamle og nye oppslag (det ser ut som eit aktivt liv, ikkje sant?), ja så måtte me jammen fram med flagget igjen! Rebekka kom til Johanna og Agnar i går, 21.oktober. David har blitt storebror, og me har fått vårt femte barnebarn på knappe fem år. Stas er det!

Snart heime igjen

Så er turen snart slutt, og me har vore fire veker "på loffen" i Europa. Utruleg. Det har gått fort, men det har også vore enormt mange inntrykk. Me har prøvd å unngå å komma ein stad der me har vore før. Unntaket er i dag, men så er også Bremen ein spesielt flott by! Her står me framfor rådhuset frå 1400-talet.
Det er ikkje så mykje eg har fått formidla dei små øyeblikka eg har kunna vore inne på internett. F.eks. kunne eg sagt litt om den abstinensen som kan oppstå når ein er stuptrøtt klokka åtte om kvelden og ikkje kan slå på TV, bla i ei avis, slå av ein prat i telefonen eller surfa litt på nettet. Så me har fått nok søvn!
Eg hadde også tenkt å fortelja litt om nattelydane som endra seg frå stad til stad: Frå dei minst tre kyrkjeklokkene i Alpelandsbyen som slo alle heile timeslag 24 timar i døgnet, via enorm trafikkstøy og støy frå innbruddsalarmar på motorveihotella, til festing og krangling i Spania, og til den absolutte mangel på lyd på enkelte av bondehusa som er gjort om til gjestehus. Mangel på lyd og mangel på lys! Så totalt mørkt kan eg knappast hugsa å ha hatt det. Strømsparing gjorde seg gjeldande ved at lyset forsvant f.eks. etter 20 sek. på do. Då måtte ein anten veifta for å "helsa på" evt. sensorar eller skru på lyset med jevne mellomrom. I det heile tatt do!!! Og mat! Og dagsrytme! Faktisk har det vore meir uvant enn eg hadde tenkt på. Og meir har vore flott og interessant. Kunst, kultur, natur og menneske. Og litt andre ting, som då me kjørte inn i Køln og blei ståande i ein trafikk-kork som me trudde skuldast ei ulukke, men som viste seg å vera eit demonstrasjonstog til støtte for dyra!

Politiet var rimeleg sveitte, for i tillegg til at dei skulle dirigera og stoppa trafikken med iltre bilistar mens toget gjekk, så var det enormt med folk i byen, på av grunn av at Europas største næringslivsmesse blei arrangert der denne veka. Det visste ikkje me då me skulle finna ein plass å bu. Men jammen fanst det eit lite familiehotell også i denne storbyen. Her var det himmelseng og puter i militær orden! Me ville så gjerne bli her natta over for å bli med på messe i Kølnerdomen søndag morgon. Det var ein stor opplevelse!

Og enno har eg ikkje fått sagt noko om Moseldalen! Eller Luxenbourg! Om språkproblemer og morsomme misforståelsar, om vær og temperaturar, eller om shopping og prisar. Eller torg og markedsplasser! Om det minimalistiske rommet me bur på no!Det får bli ein annan gong. Heime har Ane gifta seg, Leif Gustav har kanskje blitt bestefar, og korleis går det med våre fødde og ufødde barnebarn? No vil me heim!

Verdun er kjent, men Longwy?

Det er merkverdig å vakna den eine morgonen etter den andre og ikkje ana kor ein skal leggja seg om kvelden. Slik har det seg mellom anna at me stod opp på eit fint hotell(det dyraste hittil) midt i Reims i dag utan at det var planlagt. Det einaste vi visste for dagen idag var at vi skulle til Verdun - eit av Knut sine store ønske. Dit kom vi og det gjorde mektig inntrykk, ikkje minst å stå på toppen av utkikksplatået der det var eit uendeleg landskap å sjå i alle retningar. Dei mange hundre tusen, både på tysk og fransk side, som miste livet eller blei skada der i 1916,kunne nærmast sjå heim når dei kikka opp frå skyttergravene mellom blodbada. Det var ein enorm kyrkjegard med rekkje på rekkje med kvite kors til minne om 130000 ukjende soldatar som blei gravlagde der.
Men bildene av dette, kor er så dei? Jo, det kan vel vera tre lagra på mobilen, men eg har ikkje lært meg å få dei ut eller senda dei vidare. Fotoapparatet blei borte i går, og dessverre trur eg det er for godt. Heldigvis var nesten alle bileta overførte til PC-en rett før, så det er i boks.
Det blei som sagt ein sterk dag, men så var musea stengde og me var trøtte og svolte, men kor skulle me ta vegen? Det hadde me ikkje planlagt. Heldigvis har me skaffa oss ein ven og medreisande av stor verdi, nemleg ein GPS som viser oss nøyaktig kor me skal kjøra for å komma dit me vil. Så me ba om kurs og veg via Luxenbourg og Moseldalen til Køln, og la i veg etter anbefalingar som i dag var nokså "på jordet" for å sei det bokstaveleg. Men då mørket fall på parkerte me i ein liten fransk by, Longwy, heilt på grensa til Luxenbourg. Rett mot oss lyste skiltet Hotel du Nord, og her får me bu til i morgon. Triveleg hotellvertinne som ikkje kunne engelsk, men som var velviljen sjølv. Me har truffe på fleire slike små enkle hotell som er det næraste ein kjem Bed&Breakfast, både i størrelse og pris.
Men i denne byen har me ikkje møtt nokon som kan stort meir engelsk enn eg kan fransk, og då blir kommunikasjonen enkel. Men alle er hjelpsame og blide, og det hjelper godt.
Så blir det spennande å sjå kor morgondagen sluttar for vår del. God natt til så lenge !

Barcelona

Kanskje var det lesinga av Havets katedral med handling frå Barcelona og området der sånn omtrent på 1200-talet, som fekk fart på oss slik at me kunne komma oss dit ned og sjå på katedralen som står der enno. Det blei berre ein dag på oss i storbyen, men teke i betraktning at sjåføren påstår at han ikkje eingong er i stand til å navigera på eit meny-kart, så er eg imponert over alle enorme trafikk-maskiner og underjordiske parkeringshus han rår med. (I dag, 7.okt. kjørte han foreksempel tvers gjennom Paris og der bur det visst minst 10 mill. innbyggjarar). Men altså, i Barcelona, fekk me med oss tre enorme kyrkjer, den eine meir fantastisk enn den andre. Først var det Sagrada Familia som er utruleg både i størrelse og som prosjekt.

Den er slett ikkje ferdig, men det er nok til at det første me såg var køen av folk som ville inn og sjå. Det var søndag formiddag og det var messe i den ferdige delen. Den har vore eit byggeprosjekt i 125 år, og blir det nok enno ein del år. Arkitekten Gaudi som hadde dette som sitt livsprosjekt teikna også Katedralen i Barcelona som me var inne i, og til slutt stod me og venta på at Havets katedral skulle åpna etter at messa var over. Rart å vera der!

Det blir ofte mange kyrkjer på slike feriar, men denne gongen har det vore begrensa, mest til Barcelona, men i dag rakk me akkurat Katedralen i Reims. Som de forstår er me no på heimveg, og det kjennest bra, sjølv om me likar temperaturen her godt!

Himmel og hav! Tossa de Mar

Ein flott liten by ved sjøen. Ikkje minst gjorde festning og Gamleby det triveleg å ferdast der.

Utsikten frå frukostbordet var slett ikkje verst, den heller. Nesten alle "heime"måltid åt me der.

Var det nokon som snakka om Fruen frå havet? Eller var det kanskje Den tapre mannen og havet? Det blei adskillige mil på ein stakkars sjåfør før han fekk sjå havet, så då vart det veldig godt å nyta rolege dagar i Tossa de Mar,der tida blei delt mellom bading, sightseeing, shopping og lange måltid heime og ute.

Costa Brava

Fantastisk ved kysten. Dessverre faar vi ikkje bruka eigen maskin og derfor ingen bilder. Men i dag har vi bada i Middelhavet og badestrendene er passeleg aude. Leiligheten er fin og liten med utsikt over byen Tossa de Mar og havet. Me har ogsaa vore oppe paa ei borg fraa 400-talet. Ei god tid aa feriere paa ettersom dei fleste er reiste heim! Det er alikevel adskillig meir folk her enn i Alpelandsbyane. NAF viste oss veien til svensk nettbestilling av leilighet. Det var lurt, og det hender me hoyrer norsk spraak. Det er koseleg nok, men dei forste krangla noko frykteleg, og daa kunne dei like gjerne gjort det paa sansk, eller katalansk som dei helst snakkar her!

Så var det sommaren!

Mil etter mil med Provence-landskap i dag. Varmedis og 28 grader, men luftavkjøling inni bilen

Det følest godt å gå sakte over til sommartøy og sandalar. Vi opplever verovergangane sakte ettersom vi bevegar oss nedover, eller sørover, på kartet. Det er også gøy å havna i byar vi ikkje kan hugsa å ha høyrt om før, og så plutseleg befinna oss midt i historien slik vi gjorde då vi i dag tidleg vandra rundt på eit steingammalt citadelle som hadde vore byen Sisteron sin stolthet heilt til det ved eit mistak (alt då?) blei øydelagt av amerikanske bomber i 1944. Seinare har dei streva med å byggja opp att.
Og seinare i dag havna vi i Arles der mykje av turismen (og der såg vi faktisk eindel turistar) var bygd opp rundt van Gogh. Sykehuset der han var innlagt var gjort om til eit kultursenter i blått og gult. Byen var gammal go gatene smale, og utfor dei gamle bymurane fann vi ein gammal kyrkjegard, minst tusen år gammal, og her var det mykje historie å finna.

Og no sit vi her, "in the middle of nowhere" på eit motorveihotell, og ventar på at morgondagen skal bringa oss til Costa Brava og Barcelona. Der er det meldt i snitt over 30 grader den veka vi skal vera der, så då flatar vi nok ut.

Leste med fornøyelse den lange diskusjonen på yr.no om snøveret som hadde komme i Nord-Trøndelag.

Litt meir Alpar og resten Provence

Det skal jo vera råd å gå på tur i Alpene, og det gjorde me også, men det var i temmeleg flatt terreng rundt eit vatn. Kjempefint, og her fant me mange franskmenn (og engelskmenn) på picnic. Dessutan var det mange som fiska, og nokre fekk fisk, mens han som hadde mest utstyr såg ut til å måtta greia seg med tre svartbrende pølser på grillen sin.......Langs vatnet kom me over ein åpen restaurant, og det var eit sjeldsyn, så me gjekk opp og der fekk me bord ved sida av eit bryllupsfylgje. Pent pynta, men eg la mest merke til dei enorme skohelane til damene.

Kunne ikkje dy meg. Tok bildet av oppslagstavla på toppen. I den røde bobla står det noko sånt som at Her står du. Og så er det teikna inn ei heil mengde løyper og heisar opp og ned av alle fjelltoppane. Den veien me kjørte på var så smal at han var ikkje eingong teikna inn. Det var skummelt å kjøra ned med bil, men me såg også dei som sykla, og som måtte stoppa iblant og kjøla bremsene sine.

I dag gjekk ferda vidare mot Provence. Første stopp var i den flotte byen Annecy. Eg forstår at de hadde det bra der vinterstid, Guro, men sommaren (nokre og tjue grader i dag) var veldig bra. Det var eit enormt parkområde ned mot vatnet og kanalen, med rikeleg med benker stier, trær og blomar, samt urter og krydder og grønnsaker i blomebeda. Søndag i dag, og det såg ut til at alle generasjonar hadde funne veien til parken. Me kjem til å hugsa den, samt parkeringshuset som var ein heilt annan historie. Men me lar oss ikkje stoppa!!!!

No i kveld kom me fram hit til Hotel de Citadelle i Sisteron og rakk såvidt å ta bilete ut hotellvindauga før det blei mørkt. Ein fin gammal by i "nordenden av Provence". Her er ein enormt festning som blei sterkt bomba under 2.verdenskrig, men som no er bygd opp igjen, og er open for publikum, og dersom me rekk det vil me opp dit i morgon kveld. Interessa for historie er på stigande kurs, og me pløyer oss vidare i våre kjempebøker som me har med.

Denne bergformasjonen blir omtala som ein geologisk kuriositet.

Forresten, M&A: Hanedama spurde kor me hadde gjort av dykk!

Alpebilder i dag

Her er vi på terrassen i minileiligheten i La Grande Terche

Knut fekk endeleg komma seg til Cern som han hadde drøymt om.

Me har vore på to "toppturar" man det er ikkje den typen Inge er opptatt av. Våre foregjekk i bil, og det var skummelt nok. Bildene er frå den første som gjekk til Alkarez(?) Landskap og turistanlegg ikkje til å tru. I går var me på eit utsiktspunkt til Mt. Blanc, men sikten var ikkje så god. Men me såg langt nok!!!!!!!!!!! Meir seinare.

Her er vi endeleg paa nett

Det tok si tid, og vi har opplevd saa müe at vi startar her og naa. Lausanne i dag. Har nettopp sett det olümpiske museet. Det var enormt flott og vi kunne sjaa gamle norske "gudar" fraa norsk sport, men best var det med is og kaffe paa ein gedigen restaurant paa takteraasen med utsikt over Genevesjöen. Me kom oss godt og vel saa langt, og har no vore i fleire dagar i omraadet rundt Genevesjöen. Starta dagen i dag med aa dra til flüplassen i Geneve med Magnhild og Audun, og dei set nok paa Gardermoen og ventar paa aa komma seg heim til Bergen. Her er det utruleg varmt og fint, og det har det vore heile tida. Me bur ein stad som er saa utruleg at ingen skulle tru...... Omtrent heilt aaleine paa ein ski resort. Oppanfor ein alpelandsbü der det ogsaa er öde. Dei innfödte er reist sin vei paa ferie etter aa ha hatt turistar der heile sommaren. Dei ladar opp til vintersesongen. Me litt strev har me funne ein open restaurant kvar dag. Elles kjem vi tilbake naar vi faar lagt inn bilder og komma oss inn i ei traadlaus sone, men naar veit vi ikkje.

Tre søte småbarn

Hurra!

Vi flaggar og feirar litleguten som kom til verda i Førde i dag, 26.aug, på oldefar sin bursdag.
Vi har fått vårt fjerde barnebarn og takkar for det!

"Dadi like!"

Prinessa i tårnet

"Learning by doing"

Kongeleg sølv til Kjell!

Ryktene svirra, og me la i ein fart om helgeplanane då me høyrde at Kjell Lindheim i Kviteseid skulle få overrakt Kongens fortenestmedalje i sølv, m.a. for 37 år i arbeid med barnekoret Unge Røyster. Kyrkja var full (i alle fall trudde Kjell det) av folk som ville vera der når det nygamle orgelet blei innvidd. Dagfinn heldt konsert, Jorunn spela fløyte og Kjell song solo, før ordføraren kom fram for å utføra det ærefulle oppdraget. Då medaljen kom fram, blei Kjell meir eller mindre mållaus, mens Dagfinn og Jan Einar som stod bak forslaget, gliser godt.
Og bak i våpenhuset stod dei Unge Røystene, også det ei overrasking!
Heile familien fekk sola seg i glansen av diplom og medalje. Seinare på dagen, då Normisjon serverte kyrkjelapskaus på Misjonshuset til alle som ville ha, kom alle talane, og Solveig og Sigrid overrekte gullmedalje til bestemor. Dei, og resten av familien hadde øvd seg intenst på å halda det heile hemmeleg. Men Kjell visste at det var invitert gjester frå fjern og nær. Han skulle nemleg feira 65-årsdagen sin, ein dag for tidleg, og utover ein strålande søndag ettermiddag fyltes tunet på Grønvang med grannar, slekt og vener. Og alle syns at "Kongen er snill", som det stod i songen, og at Kjell var ein veldig verdig mottakar av utmerkinga.

Hallo David!

Hei David! Det var kjempekoseleg at du ville bli med oss på hytta og hjelpa farfar med spikrane og banka på plankane. Og når det blei litt vondt så kunne du jo ringe til mamma! Du gløymde ein av dei små bilane dine og så stod det ein liten hund midt på bordet. Dei ventar nok til du kjem igjen når det blir sommar.

Farmor trur du likte deg ekstra godt på trappa med pappa og farfar. Gøy å vera ein av gutta!
Og så var du flink å gå lang tur så me kunne sjå dei store traktorane!
Tusen takk for brevet du sende til oss med kunsten du hadde laga i barnehagen. No har me hengt han opp attmed teikningane til Marte.

No har farfar nettopp hatt bursdag, og dette bildet er teken på bursdagen hans. Då fekk han ikkje ei einaste sjokoladekake, men han fekk sjå på ein flott foss, og så snakka han deg og Isak og Marte i telefonen, og med pappane, og så med brødrene sine. Det syns han er like godt som sjokoladekake. Men han fekk to presangar med ledningar på, så dei kan han leka seg med.

I morgon har onkel Per Helge bursdag, og då kan du kanskje snakka med han. Han blir 28 år og er nesten vaksen, men han er minsteguten til farmor og farfar, og så blir me litt redde for han når han reiser langt på sjøen i ein slik liten kajakkbåt som han padlar i saman med farfar på bildet. Kanksje han kjem heim og får kake og pakkar han også når han har bursdag. Han har fått ein pakke med ledningar, han også.

Det er flott at du vil komma på besøk til Asker og sova i den vesle brune senga når du skal på ferie. Kan du helsa til mamma og pappa og sei at me syns det er fint at du skal få ei syster?

OÆÆÆÆÆÆÆ!

Lyrikaren Helge Torvund sa ein gong at eit kunstnarleg uttrykk er nytt og originalt for den som kjem med det. Slik at då dottera hans på fem kom ut på Jærstranda, slo ho ut med hendene og sa: Himmel! og Hav! Faren meinte at med dette fekk ho sagt alt ho følte, og det på ein overbevisande måte. Trur det var slik med David på to då han kom fram i kyrkja 1.påskedag og på faren sin arm såg han store og flotte veggmaleri og altertavle. Hans følelsar blei uttrykt med at han sprikte med ti små fingrar og kom med eit begeistra OÆÆÆÆÆ! Han fekk sagt alt, til tross for eit lite ordforråd. Skulle ynskt at eg hadde hatt eit slikt enkelt uttrykk for kor flott eg syns det var å sjå og oppleva himmel og hav og bygd og by, sett frå Kolsåstoppen på ein første mai.

Det var mange som hadde teke turen, både store og små. Ein svensk småbarnspappa sa då han kom på toppen: "Har dom inte satt opp svimmelvarning?" For stupbratt var det til alle kantar, og då me klatra ned igjen var me for ein gongs skuld glad for at me ikkje hadde med oss barnebarn.

Det har vore fleire sterke opplevelsar siste månaden.

Ikkje minst då me drog frå kyrkje til kyrkje og song for fulle hus med prosjektkoret Jazzker. I Lommedalen kirke blei det så fullt at ikkje alle kom inn, og det var stor stemning og jubel overalt.

T.C.Hawkins frå New Orleans var ein fantastisk dirigent og inspirator for ca 120 amatørsongarar frå Asker og Bærum. I tillegg song han utruleg bra! Og så var det Ytre Suløen! Eg seier som David som åt ei av sine bursdagskaker her hos oss: OÆÆÆÆÆÆÆ!

PS! Snøen er nesten heilt borte i nabolaget. Hos oss vat det bart i hagen til 1.mai!