Takk for laget!

Eg har ei tid annonsert at no er denne bloggen snart kommen til siste side. Denne gongen er det alvor, og eg vil takka alle som har fylgt og kommentert mine aldeles spredte tankar! Eg er kommen til ein ny fase i livet og dermed blir det naturleg å avslutta her. Men kven veit, kanskje vi møtest til eit nytt bloggliv om ikkje så altfor lenge? Til dess:

TAKK FOR MEG!

Historien om tre brødre og eitt piano/The story of three brothers and one piano

1981

 

For meir enn tredve år sidan gjekk ein liten storebror rundt og ynskte seg så fælt å ha noko å spela på. Rett spelte han mykje kassettar, både som han sjølv song inn og der andre spelte eller song, men det var ikkje slik han ville ha det.....Foreldrene tok sine slunkne lommebøker ned til den store Skien by og, under over under, vi kunne sjå oss råd til eit lite elektrikt orgel. Og gleda var stor mot jul i 1981 då vidunderet kunne takast i bruk. Det var endå på den tida at det var viktig at små gutar fekk raude bukser til jul. Den største og den minste var i alle fall fornøgde. Men fort blei det avdekka at det var ikkje berre å setja inn ein kontakt og så blei det musikk dersom ein trykte ned ein eller to tangentar. 

 Dvs. minstemann syns det var godt nok så lenge det varte.

1982
Og han har notar!

Men storebroren hadde bruk for ein spelelærar, og jammen fekk han både det og ein medelev. Unge Ådne fanst i nabolaget, og Morten i nabohuset. Etterkvart blei det huskonsert med gjester, men ikkje før me hadde fått eit skikkeleg piano. Læraren sa ikkje stort, men vi syns nok vi merka at han ikkje syns så godt om det vesle orgelet. Lukka stod oss bi også denne gongen. Åse skulle ut til Afrika som  misjonær saman med familien sin, og ho syns det var upraktisk å ta pianoet sitt med. Om me kunne passa på det ein fire års tid? Det kunne me absolutt, og då dei kom heim igjen, arva dei eit hus med eit mykje betre piano i, og så fekk me kjøpa det gamle. Og seinare har pianoet gjort teneste i meir enn 25 år. Mest av den eldste og den yngste, men då Inge var konfirmant stilte jammen alle tre gutane opp til ein liten konsert med klarinett, kornett og piano. Elles var det dei vanlege ettermiddagane oftast litt pianomusikk etter middag, før leksetid eller før sengetid. Dei siste åra som berre Per Helge var heime fekk me be om ein melodi før han gjekk til sengs, og då blei det oftast "Om kvelden når det mørkner og alle går til ro".  Etterkvart kom åra då berre pianoet og ikkje gutane blei med på flyttelass både hit og dit. Litt blei det spela på i feriane, men mest blei det i jula når mange var samla. Og etterkvart var det neste generasjon som ville prøva å laga lyd.

Jula 2006 med Marte

Jula 2008 med David og Isak

Jula 2010 med Emilie

Dei fedrene som spela sjølv skaffa seg etterkvart eigne hus med eigne piano. Og her har dei skaffa seg eigne solistar, gitaristar og trommeslagarar. Andre spelar fotball og volleyball, samt Ticket to Ride og dataspel.

Her hos oss spelar me ikkje så mykje, og i alle fall ikkje piano. Så etter 30 år i trufast teneste blei det med oss over fjellet, men ikkje inn i huset! Det måtte mellomlanda i garasjen, mens det venta på ein god og ny og vennleg heim. Det blei ikkje lett, men etter veker i regn og frost blei det framstøt som gratistilbud på Finn.Fleire  var interesserte og tilslutt blei det henta av store og veldig sterke menn. Så no håper me det har fått eit nytt liv hos nokon som er blitt glad for det. Takk for all glede!