Isak sin dåpsdag - og andre prikkedagar

Prikkedagar kalte mor det når det var ein dag me måtte hugsa på. Mest gjaldt det bursdagar, og då var det om å gjera at det begynte å prikka i tide dersom brev skulle sendast eller presangar kjøpast inn. Enkelte er ufølsomme for denslags prikking, mens andre stoler på at ein 7.sans skal melda frå om prikkedag i god tid.
Januar er ein typisk månad for prikkedagar, så det går litt i tull for oss. I år kom Agnar her og feirte burdagen sin, og pakke var innkjøpt før jul, så den prikkinga slapp me lett ifrå. Men dei fleste dåpsdagane me har å hugsa på er også i januar, og dei har rast forbi i rask rekkefølge, frå Inge sin den 2. til Peter sin den 3. Jammen fekk dei døypt vesle Mari i Bergen i januar, og så kom Rebekka sin dag 24. Endeleg i dag er det Isak sin dåpsdag, og han må me absolutt hugsa, for han var me fadrar til. Tenk det er fire år sidan! Det var morsomt å lesa om vesle Petrine og Benjamin i nyttårshelga.(Jo Tenfjord. Tre trylleord). Benjamin var ikkje stor, men han smette inn litt frå juleevangeliet og gamle julesangar mens han snakka. Og Isak kjende igjen både det eine og det andre. Humra over uttrykk som "okse der og asen stod" og "de heldige tre kongan". Så det har skjedd mykje sidan han blei døypt. Bl.a. har han lært å leita etter Willy. Sjå berre på bildet!

Håper du har fått pakken, Isak, og gratulerer med dagen!

Så var dagane talde

Tidleg om morgonen mandag 17.januar sovna far stille inn, godt 95 år gammal./Early in the Morning on January the 17th, my father died calmly,95 years old/. Trøtt og mett av dagar, og med fred i sjela./Tired, but with peace in his soul./ Og på fredag var me ein heil flokk som fekk fylgja han til siste kvilestaden./On Friday we followed him to his last resting place/. Han skal liggja der attmed kjæresten sin, sa Marte på seks, som hadde besøkt oldemor si grav i sommar. No blei det for langt for henne og småbrødrene å komma, men han blei fylgd av tre barn, tre svigerbarn, seks av sju barnebarn (trist for Guro som ikkje kunne få det til), fire av sju svigerbarnebarn, og fire (av ni) oldebarn, og desse var under halvtanna år. Minst av alle var aldeles nydøpte Mari. Emilie med vannkoppar fekk heller ikkje møta oldefaren sin i levande live, men ho gjorde sitt til å muntra opp forsamlinga. Og mange deltok på ymse vis! Dei las bibeltekstar, la på krans og heldt tale, bar kista, spelte og ikkje minst song velsignelsen på minnesamveret. Mange andre var også med og gjorde at det blei eit fint og verdig farvel. Ikkje minst onkel Hans som hadde fylgd han siste biten, og som hadde hatt flest timar saman med han dei siste åra. Far fekk sine år,trur ikkje han ynskte seg fleire, så det var ikkje så trist, men vemodig og rart og tomt. /Children, grandchildren and great grand children participated at the seremony, reading texts from the Bible, carrying the coffin and singing the Blessings which you can hear here/

Gode ord på minnemøtet etter gravferda, men ingenting kom opp mot barnebarna som song Velsignelsen. Då dei var ferdige, fekk dei spontan applaus. Du kan også høyra (og sjå) songen ved å klikka her

Dessverre blei ikkje applausen med på opptaket, men dei dunka de høyrer i bakgrunnen, er berre Marthe (med h) som slår takten med klossane sine! Alle var med på å heidra fars minne.